per tandem naar Compostela deel II

deel I van het reisverhaal

http://guidohuysman.reislogger.nl/per-tandem-compostela.58924

Dag 20 -  do 11 juli 2013  Badaran – Villafranca Montes de Oca 63km (fietsdag 18)

Laat vertrokken, dat heb je als in hotels slaapt, maar moest toch wat slaap inhalen van de dag vooraf. Bovendien was onze snelbinder voor de fietszak achteraan zoek deze morgen, zakken onderste boven gehaald, terug naar de kamer, toen de receptioniste zag wat er aan de hand was en… onze snelbinder opdiepte, hadden hem gisteren gewoon aan het Onthaal laten slingeren.

Toen we de straat opgingen flitste opeens Piet zijn auto ons voorbij (zelfde type, zelfde specifieke kleur). Het gebeurt dagelijks dat we tegen mekaar zeggen, kijk hetzelfde truitje van Piet, een zak van Footlocker waarmee iemand over straat wandelt, een basketterrein (ik denk dan altijd met weemoed terug aan onze één tegen ééns die we uitvochten),…
Het basketpleintje met een dubbele betekenis, zoals Karine al eens reageerde, Anny kon me daar altijd vinden en als het ‘af’ was passeerde ze ’n keer meer…

Onmiddellijk na het vertrek al 8km klimmen, meer dan 200hoogtemeters en na een ½ uur een gemiddelde van 15km/u. Na een uur hadden we al terug meer dan 20km/h gemiddeld, uiteraard door een afdaling en vlakke weg, maar het bewijst ook dat we nog uitgeblust zijn en dat wil ik zo houden. Vandaag was het mogelijk om Burgos (we zitten ongeveer 40km daar vandaan) te bereiken maar met de hitte vanaf de middag terug 33-34°C. Liever gestaag dan vlug met een weerslag achteraf, nu al een week in een voor ons bijzondere hitte aan ’t fietsen, dus voorzichtigheid is geboden.

Beschutting is de laatste dagen ver te zoeken, St.Jacob blijft evenwel aanwezig.

In Rioja zijn er niet alleen wijngaarden.

In StoDomingo zijn we niet in de kathedraal geweest, nog altijd schrik om de tandem, met bagage, alleen te laten. Onze tandem wordt stillaan een bezienswaardigheid (of rariteit, vul zelf maar in), vandaag nog een mountainbiker die ons eergisteren al had zien fietsen in Estella en nu blij was een foto van dichtbij te kunnen maken, dagelijkse fotosessies, we worden het gewoon!?

Vandaag dus in de provincie Burgos aangeland. Ben er zeker van dat de Technische Dienst van deze provincie ooit op studiebezoek is geweest in Vlaanderen. Hoe herstel ik een wegdek: vul een gat met wat asfalt, vul later op met nog was asfalt, enz, totdat je een mooi hobbelig wegdek krijgt.

in Belorado de dagelijkse picknick vervangen door tapas

Ook gemist eergisteren in Irache: een gratis wijntap achter de Monasterio en zeggen dat we in dat dorp sliepen op nauwelijks 1km…

Vandaag slapen we in n Villafranca Montes de Oca een hotel met een Albergue de Peregrinos, gekozen voor een kamer in het  hotel. Na gisteren ‘Het Genot op den Berg’ van Kerkem, lijkt deze op de Margaretha’s in Oudenaarde, alleen zal het eten kwalitatief wat minder zijn denk ik, een peregrinosmenu, ook niet slecht.

moeder natuur droogt de dagelijkse was op een uurtje

Morgen kort ritje naar Burgos, uitzoeken of een dagtrip naar Bilbao erin zit, anders gewoon verder trekken.

Don Fernando, verkoop je huis in Spanje, doe een schenking aan je neef wij trekken verder de wereld rond en geven je leesgenot voor de rest van je leven.

Dag 21 -  vr 12 juli 2013  villafranca Montes de Oca – Burgos 35km (fietsdag 19)

Terug laat vertrokken voor deze korte rit, zoals gisteren terug pittige klim van bij de start: 5km klimmen, 210 hoogtemeters en 12km/h gem. Boven op het voorlopig hoogste punt (letterlijk) van onze tocht tot op heden: het Duitse lerarenkoppel die ook in de refuge van St.Jean-Pied-de-Port logeerden, je weet de triatleet met de tijdritfiets aan de muur in zijne living. Zij volgen deels de fietsroute en deels de camino voor voetgangers. Gezien hun jeugdige leeftijd nooit gedacht hen nog terug te ontmoeten op deze camino. Zij hadden ons 2 dagen geleden wel nog ergens zien voorbijflitsen… maar we gingen te vlug volgens hen om ons doen stoppen, hadden wel een foto genomen van het razende duo..
Agesproken (?) in Santiago om te samen een Riojawijntje te drinken, benieuwd of dat gaat lukken.
Hieronder de foto van op de top, merk dat Anny ondertussen al enkele remmingen heeft aangebracht, een windvangend caminolint en kletterende schelp langs de andere kant.

Voor de middag waren we al Burgos, ondanks de klim na de start en het zoeken in de binnenstad van ons hotel toch 24,1km/h gemiddeld!

Anny heeft, na gisteren, duidelijk de smaak van de tapas te pakken.

Burgos, speelde een hoofdrol in de strijd tegen de Moorse overheersing en de verzorging van pelgrims, waarvoor de stad liefst 32 hospitales telde. De beroemde veldheer EL Cid (1043-1099) ligt begraven in de kathedraal

Burgos: eerste de rijkelijk versierde Puerta de Santa Maria.

Dan de weelderig uitgedeinde kathedraal, ten koste van wat zullen we even buiten beschouwing laten. Dit moet je eigenlijk zelf zien, ruiken, voelen. Oude pelgrim heeft gelijk een schitterende bouwwerk, rijkelijk versierd binnenin, indrukwekkende, fenomenaal, buitengewoon,… enkele beelden om jullie te overtuigen.

Anny, deze middag op een pleintje in Burgos: ‘deze reis doet mij heel ander beeld krijgen van Spanje, nooit gedacht dat Spanje dit te bieden had, natuur, gebouwen, landschappen, geschiedenis, ver weg van de costa’s’…

ook gezien in Burgos: prachtige maar onverantwoordelijke fietsen met vaste pion, eentje had een toepasselijke naam: kamikaze

Guggenheim, zopas tickets gekocht voor de snelbus naar Bilbao. Dus extra rustdag, zoals voorzien. Trein was inderdaad moeilijk, maar de bus doet er ook maar 2 uur over.
Bij het  verlaten van het busstation: 'the rain in Spain', hevige regenbui van een half uur, lichte donderslagen en nu al terug zon.

Dag 22 -  za 13 juli 2013  rustdag, naar Bilbao Guggenheim museum

Bilbao was te nabij en te verlokkelijk om het Guggenheim museum te negeren, ook al twijfelde ik nog gisteren, Anny trok me over de streep. Heb er geen spijt van, integendeel.
Deze morgen per snelbus naar Bilbao: 2 uur per traject en 25 euro/pers heen en terug. Dat busvervoer tussen grote steden in Spanje werkt precies efficiënt, in elk geval stipter dan onze spoorwegen.

Het Guggenheimmuseum in Bilbao is een van de hoogtepunten van de hedendaagse architectuur en, vind ik, nog imposanter dan dat van New York, ook de collectie is beter dan in New York die viel toen eigenlijk tegen, ofwel waren we er op een slecht moment.
 

Het is vooral de titaniumschil die het Guggenheim-museum Bilbao speciaal maakt. De Passoni, behoorde tot een tijdelijke collectie, hangt ondertussen wel al op zijn vaste stek, zij het nog niet in de living…
Titanium, een materiaal met een warme weerkaatsing.

Smaken verschillen, dus oordeel zelf.

Het gebouw

Enkele werken (kunst in kunst?)

En… 2 werken van een stadsgenoot!

Dag 23 -  zo 14 juli 2013  Burgos - Terradillos de Templarios 125km (fietsdag 20)

Terug op weg na anderhalve dag rust. Na een 10-tal km vastgesteld dat de Garmin gps terug de tegengestelde richting aangeeft, snap het niet… opnieuw via laptop onderweg gecorrigeerd.
Dan volgt een steenslagpad, heb er een hekel aan maar vond niet direct een alternatief, dus nemen maar, echter 2 naast op elkaar lijkende paden en ja de verkeerde genomen, gelukkig 2 dorpelingen die ons terug roepen en op het juiste pad wijzen. Pad dat dikwijls een keienpad word, nog meer irritatie…
Dan mijne Garmin die het plots volledig laat afweten, noch aan of uit te zetten, toen ik die ’s middags tegen de muur wou gooien, na alle reeksen variaties van knoppen drukken te hebben geprobeerd, plots… terug leven in dat ding (St.Jacob die meelij had?).

Opeenvlooiende hellingen die leiden naar de hoogvlakte van Tierra de Campos, eindeloze graanvelden en dorre vlakte met wind, gelukkig voor ons meestal in de rug. We zijn een nietig stipje die goed vorderen langs kleine dorpjes verzonken in het landschap. Compostela nog iets meer dan 500km…

Moeten we daar nu tegen vechten of zijn we alleen beetje dwaas maar met goede bedoelingen?

San Anton, ruïne van een vroegere abdij, 12de-14de- eeuw. Rechts in de muur 2 nissen waarin Compostelagangers vroeger brood en wijn aantroffen, nu is er piepkleine albergue die ons koffie aanbood.

Castrojeriz, aan de voet van een heuvel op een glooiende vlakte, met Tempeliersburcht op de top van een helling en een romaans-gotisch abdijkerkje.

Rio Pisuerga, prachtige middeleeuwe brug met 12 bogen.

Canal de Castillo, hoge sluizen, etappegewijs boven elkaar. De muren lopen enigszins gebogen waardoor 2 schepen tegelijk geschut konden worden, nu 2 rariteiten...

De klassieke fruitstop in de namiddag in de luwte.

Toch terug warm, maar precies dragelijker (gewenning?), we waren vroeg vertrokken 8uur, voormiddag tot 25°, op de middag in de namiddag terug 33°. Bij aankomt in ‘onze’ albergue, Garmin gps in de zon 36°C om 17uur.
Desondanks toch 125km gefietst vandaag, toch met 711km en de rugwind…23km/h. 6 fietsende pelgrims voorbijgevlogen…(het razende duo). Spaanse fietsen perigrinos dachten dat we elektrisch fietsen…

In de laatste drinkstop voor de albergue, gesprekje met een Amerikaanse uit Wyoming, die blij was dat ze eens… Frans kon praten. Wij hebben enorm veel respect voor de stappende pelgrim, zij daarentegen zou het nooit per fiets kunnen vertelde ze. Dit is niet de eerste maal dat stappers dit tegen ons zeggen.
Met ons deze morgen vanuit het hotel in Burgos nog een Canadese familie per fietst vertrokken , dad and mom met 2 zonen van ongeveer 15-18jaar, vieren hun 25ste huwelijksverjaardag. Zij vooral hautain, negeerde ons volledig deze morgen, was verbaasd dat in de dorpen op de fonteinen enkel agua potable in Spaans vermeld stond… Zij fietsen (eerste etappe was vanaf Burgos dus) de camino van de stappers met een mountainbike en enkel dad en mom met een piepklein dagrukzakje, hun bagage wordt van hotel naar hotel gebracht, ook dat is de camino.

Dag 24 -  ma 15 juli 2013  Terradilios de Los Campos – Astorga 138km

Gisteren afgesproken om vandaag zoveel mogelijk kms te doen om morgen zo vroeg mogelijk op de dag de tocht, beklimming naar Cruz de Ferro aan te vatten. Als je dat tegen mij zegt verval ik oude gewoonte… kms malen zonder stoppen. Vergeten dat er nog ééntje achterop zit! Op de middag al 100km aan, jawel 25km/h gemiddeld (toch met 444 hoogtemeters). Niet alleen St.Jacob zit er vermoeid bij voor de lunch in Villar de Mazarife.
Moet er bij vermelde dat niettegenstaande we een afzonderlijk kamer hadden in de albergue, we wakker gehouden zijn door een snukker.

Ook Villar de Mazarife dus een St.Jacobskerk met jonge gelovigen op de toren.

Er waren nogal wat grindwegen voorzien vandaag, ik wou deze mijden en jawel het is mij gelukt maar wel  tussen de 15 à 20 km extra moeten fietsen daarvoor. Vooral op N-wegen eentje naar Leon 20km kaarsrecht, zoals we die ook kennen uit de Vuelta. Die nodigen (mij) dus niet uit tot stoppen en dat heeft Anny ook een beetje genekt op de middag + de nog altijd hete temperaturen van om en bij de 30°C.

Historische Romeinse brug over de Rio Orbigo in Hospital de Orbigo, uniek vanwege zijn lengte met 18 stenen bogen en onregelmatige vormen.

Het vooropgestelde doel het karakteristieke dorp Castrillo de los Polvazarez net niet gehaald, gestrand op 6km in de stad Astorga. Van hieruit getelefoneerd naar 2 hostals in dat dorp voor logement maar een nam niet op en in de andere geen plaats meer, dus hier maar gebleven met eindelijk eens 2 vriendelijke, behulpzame jonge Spanjaarden (meisje en jongen) aan de receptie, die bovendien hun best deden Engels te praten, een zeldzaamheid tot op heden op deze camino.
Gisteren hadden wij ’s middags ook gereserveerd voor de albergue en bij aankomst 3 lummelende Spanjaarden die ons wilden doorsturen naar een andere albergue met de smoes dat we ander albergue gebeld hadden… albergue die nog niet de helft volzet was…
Sorry voor Fernando, maar de Spanjaarden komen eerder nors en soms onvriendelijk over.

Vandaag dus de langste etappe gefietst, 138km, gem. 24,8km/h, toch nog met 518hoogtemeters, na 133km, net voor de stad Astorga hadden we nog 25km/h gemiddeld, morgen zal het eerder kruipen worden naar Cruz de Ferro, zeker het hoogste punt van de tocht (1.504m) en voor velen ook het hoogtepunt, benieuwd.

Astorga, kathedraal en paleis van Gaudi

Dag 25 -  di 16 juli 2013  Astorga -  Villafranca del Bierzo 81km (fietsdag 22)

Vandaag dus naar Cruz de Ferro, een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam op het hoogste punt van de weg 1.500m hoog. In al zijn eenvoud symboliseert dit kruis een bijzonder markant punt op de route, een bemoedigend teken voor pelgrims dat zij Santiago zullen halen.
Symbolisch leggen zij een deel van hun last af door het werpen van een steen op de grote hoop aan de voet van de staak.
Anny had een steen mee van de vensterbank van Piet zijn kamer, ik 4 steentjes van het graf van Piet, heb er 3 daar gelegd, wou er nog eentje bijhouden, dat ik ondertussen stom ben verloren. Over de symboliek daaromtrent misschien later meer, moet dat nog even laten bezinken.

Vanaf Astorga (start) tot Cruz de Ferro was het 27,65km die we overbrugd hebben in 1h55 met gemiddelde snelheid van 14,4km/h, hoogtemeters: 651. Laatste 2,5km 7à10%.

Na Cruz de Ferro korte afdaling naar Manjarin waarna nog een korte, steile klim naar een tweede hoogte van 1.500m hoogte volgt, percentage: 12%, voor de eerste maal daar de allerkleinste versnelling moeten nemen.

Dan een lange steile afdaling. Slechte hobbelige weg met de ene bocht na de andere, voor mij: een ezelspad. Constant met remmen dicht. Anny tijdens de afdaling: ‘we fietsen rapper op het vlakke dan hier’,…

Was tevreden dat die afdaling in Ponferrada eindelijk voorbij was, tijd voor de lunch aan Tempeliersburcht aldaar. Beide tapas genomen met ham (Iberico, Serrano) omdat dit ook Piets keuze zou geweest zijn.

Daar ook een telefonisch een hostal, zonder enige referenties, gereserveerd in Villafranca del Bierzo.
Een tiental km voor onze dagbestemming nog een helling van 2,5km tot 6% en 38°C, tijdens de beklimming stak een oude Engelstalige pelgrim zonder kijken de straat over (vermoeidheid?), voor onze snelheid geen  probleem maar wat indien daar een auto was… had toch nog de kracht om ‘wonderful en fantastic’ naar ons te roepen, Anny: ‘hetzelfde voor jou!’
Toen ik het hotel zag wou ik nog 6-tal km verder rijden, gebouw in zon, amaai dat kan warm worden. Voor Anny was het genoeg geweest, vooral door de hitte. En… nog eens een, nochtans heel bezige, vriendelijk ober (zal mening over de Spanjaarden nog moeten herzien) die ons onmiddellijk een heel grote koele pint tapte, ook voor Anny…, voor we naar de koele kamer trokken, er is airco, maar die is zelf niet nodig, bovendien kamer en hotelgedeelte heel net.  Les: nooit voorbarige conclusies trekken (zeker ik).

Vanaf hier, in principe, nog 200km, zonder noemenswaardige problemen aankomst vrijdag 17 juli, kunnen dan ’s avonds nog het wierookvat zien zwaaien.
 

Morgen staat van bij de start de 30km lange klim naar Cebreiro op het menu, met pittige percentages.

fietsgegevens

Epiloog

Steentje van Piets' graf - St. Jacob (in dat geval Anny) zei: kijk eens goed in je stuurtas. Dus gelukkig teruggevonden, ook al is het symbolisch, het is van grootte waarde.

Villafranca del Bierzo, in de vooravond voor het avondeten toch nog eens naar het centrum gewandeld. Een ontdekking, ontleent zijn naam aan Franse immigranten die na de Reconquista de streek (her)bevolkten en een burcht bouwden. 
Ook een echt pelgrimsdorp, Santiagokerk uit 1186.
En op een helling staat de kerk van San Francisco, vroegere kloosterkerk werd gebouwd begin 13de eeuw gesticht door Franciscus van Assië op zijn pelgrimstocht.

Ook in Villafranca del Bierzo, onze Duitse vrienden van St.Jean-Pied-de-Port (de triatleet met zijn tijdritfiets aan de muur in zijne living). Zij hadden ons eerder op dag opnieuw zijn voorbij fietsen en waren blij ons nu terug te zien. Zij vond onze helmen zo mooi en wou graag het merk weten. Wij hadden niet meer gedacht ze nog terug te zien na onze anderhalve rustdag in Burgos. Zij hadden nu 20 juli voorzien voor aankomst in Santiago, wij tippen op 19 juli, 200km in 3 dagen moet te doen zijn, dus afgesproken op 19 juli op het plein in Santiago.

Tot slot, ook in ons hotel de oude Engelstalige pelgrim die deze namiddag zonder kijken de straat over stak. Het blijkt een 'teacher from Massachusetts' te zijn. Wijze woorden van de man, tandem: 'ofwel wordt de relatie sterker ofwel gaat ze eraan ten onder'.

Dag 26 -  wo 17 juli 2013  Villafranca del Bierzo - Sarria 76km (fietsdag 23)

Deze morgen na enkele kms kwamen we onze teacher from Massachusetts terug tegen, was al meer dan een uur op stap. Nog steeds amazing enz. Beiden foto’s genomen en hebben onze naam in zijn logboek moeten noteren. Vertelde nog dat hij verleden jaar zijn camino heeft moeten onderbreken wegens vermoeidheid en was nu op de plaats van zijn opgave terug vertrokken. Zal België nooit meer vergeten zwaaide hij ons na!?

Vandaag zware dag met meeste hoogtemeters van onze tocht, eerste deel tot de middag meer dan 40 km meestal bergop, stijgingspercentages tot 9%, zware stukken dus. Niettegenstaande dat een eerste gedeelte: 40,5km in 2u44 aan 14,8km/h gemiddeld, hoogtemeters dan 994.
Op de middag toen we na lunchpauze van een uur wilden vertrekken kwam een groep Spaanse caminogangers juist aan met de fiets, groep die we onderweg voorbij gestoken hadden, waarschuwden ons dat we moesten opletten voor de flitspalen onderweg…

Onderweg nog een waarschuwing van St.Jacob voor de wind en windstoten in deze regio, weinig wind nu en de laatste week en als die er was meestal in de rug, dank.

De afdaling deze maal was wel aangenaam te nemen, goed breed wegdek, de stoker kon genieten van het landschap. De logge Santos is mede door de bagage natuurlijk gene Passoni en dus ene voorzichtigheid is geboden, toch max snelheid van 60,1km/h.

Was dus wel een zware dag vandaag met al die hoogtemeters: 1.249. De echte beklimmingen zijn nu wel achter de rug, het blijft evenwel op en neer gaan en ook de hitte blijft. Het routeboekje had ons gewaarschuwd: begin goed uitgerust aan de ruim dertig kilometer lange klim naar Cebreiro want deze wordt het laatste deel vrij pittig, en dat hebben we inderdaad geweten, bovendien ging het na de Cebreiro nog 2x op en af tot Alto do Poio, 1.335m hoog.
In het hotel aangekomen heb ik voor de eerste maal ook een siësta genomen…

Onderweg in een Albergue, waar we een stempel voor de credential zijn gaan halen, Karel zijn ouwe Colnago zien hangen…(zou zijn vrouw die, zonder medeweten uiteraard, meegenomen hebben?)

Nog ongeveer 120km te gaan. Zullen er 2 etappes van maken, forceren hoeft niet en de stoker blijft verbazen en stand houden!

Noot: eerlijkheidshalve, gisteren naar Cruz de Ferro, tijdens de klim voorbijgestoken door 2 trialeten en 1 triatlete, deze laatste nam wel 100m maar liep niet verder uit…

Dag 27 -  do 18 juli 2013  Sarria - Arzua 75km (fietsdag 24)

Vermoeidheid, niet kunnen lezen, nonchalance? Ik weet het niet, in elk geval de rit van vandaag serieus onderschat. Anny van bij de start nog wat vermoeid, onze hotelburen hebben ons rond middernacht 2 uren wakker gehouden, heb eens moeten kloppen opdat ze wat rustiger zouden doen.
Routeboekje: enkele klimmen over 5km tot 7%, je denkt wat op en af, jawadde één klim van 5km, dan klim 2km tot 8%, daling, kort klimmetje (steil), dan Portomarin klim 12km 1km 10%, ik zei dit kan niet, had dit schema, in de euforie van we zijn er bijna, slecht gelezen en geïnterpreteerd. Gelukkig tot Portomarin in de nevel gefietst, 12°C, afdaling regenvestje aangedaan, dit wordt een kille dag denk je dan, we fietsen richting kust het zal wat koeler worden vandaag.
Geen hoge heuvels vandaag maar ze volgen elkaar voortdurend op, geen meter vlak.

Kort voor de middag ‘ons’ Cruz de Ferro in Ligonde! Zie eind van dit verslag.

Ook de Horreos verschijnen: stenen opslagschuurtjes op palen, afgeschermd tegen opklimmende knaagdieren.

Op de middag onder de bomen in de luwte was het nog heerlijk zitten.

Dan opnieuw de opeenvolging van de hellingen en de zon die kwam branden, Compostela bereik je blijkbaar zomaar niet. Regelmatige stops om te drinken, Anny heeft haar beste dag niet, ze trekt zich op aan de aanmoedigingen onderweg. In Melide topoverleg op een terras: gaan we door tot Arzua, amper 15km, of zoeken we hier iets? Ik ga binnen in het café nog iets bestellen voor Anny, maar voor ik betaald had zat ze binnen in het café, buiten onder het zonnescherm kreeg ze bijna een appelflauwte. Toch besloten verder te fietsen op voorwaarde van regelmatige drinkstops… Toen we bij de tandem kwamen wees de Garmin: 49,7°C… vergeten onmiddellijk een foto te nemen, dan maar km verder en jawel nog altijd 44,7°C, niet alleen de dag met de totaal onverwachte meeste hoogtemeters ook de warmste (heetste) dag.

Morgen de laatste 45km met opnieuw enkele ‘klimmetjes’ van o.m. 9 en 10% en dan…?

In Ligonde, naast de kerk staat een eenvoudig stenen kruis op het kerkhof. Het roept de pelgrim als het ware toe:

‘Waar eindig je, mijn pelgrim,
Mijn pelgrim waar ga je naar toe?
Op de weg naar Santiago,
Ik weet niet of je aan zult komen…’

De gelouterde pelgrim met zijn ogen gericht op het kruis antwoordt in gelijksoortige woorden:

‘Als ik nu geen kracht meer heb,
zal mijn geest ze me bieden’.

Ook in Ligonde, naast een oude eik, staat een verweerd granieten kruis. Meer dan Cruz de Ferro is dit ‘ons’ kruis. Op dit traject dat ook nu door horden wandelende pelgrims die de laatste kms wandelen, aangedaan wordt hield niemand halt, tot wij er stopten.
Het kruis dateert van 1671 en heeft een ontroerende afbeelding. Aan de ene kant Christus en aan de andere zijde Maria met haar dode zoon. Symboliser kan niet.

Wat kunnen wij aan Cruz de Ferro weggooien, achterlaten? Tenzij mijn onhebbelijkheden.
De pijn van het verdriet willen we niet kwijt.
Het schuldgevoel, de schaamte, het mislukt ouderschap (?), het gebroken zijn als mens zullen ons blijven achtervolgen. En toch, merkwaardig genoeg, zoals eerder al geschreven, houdt het leven ons in zijn greep. Wij hebben elkaar en kunnen gelukkig op dezelfde wijze met verdriet om, wat niet altijd evident is, veel koppels hebben het moeilijk na dergelijke verlies.
Ook de steun van familie, vrienden, kennissen, collega’s, enfin jullie allen, geven ons de kracht om toch door te gaan, dank.

fietsgegevens
niet alleen het record hoogtemeters (1.285m) ook een snelheidsmaximum: 64,7km/h

Dag 28 -  vr 19 juli 2013  Arzua _ Santiago de Compostela 47km (fietsdag 25)

Pelgrimeren:
kwetsbaar durven zijn,
mens durven zijn

De laatste loodjes…, cliché maar het was zo.
De oude pelgrim die zei dat laatste 30km genieten was heeft geluk dat een wifi-verbinding is anders trok ik hem door de draad. 47km met 714 hoogtemeters is geen doorsnee gezondheidswandelingske. Anderzijds, wij hebben nooit gieren boven ons hoofd gehad, dus levende lijken waren we nooit!

Het was nevelig en fris en soms aangenaam fietsen tussen de eucalyptusbossen. En dan na het vele klimwerk eindelijk het verlossende bord.

Bij het binnenkomen merkt Anny langs de kant van de weg terug hetzelfde kruisbeeld op van gisteren, Maria met haar dode zoon, een omen?

Santiago de Compostela dateert van ongeveer 850. De stad groeide rond de kapel van Sint Jacobus waarin de relieken van de apostel werden bewaard. Een grotere kerk die inmiddels op de plaats van de kapel gebouwd was, werd in 997 vernield door Al Mansur toen hij de stad verwoestte. De schrijn van de apostel werd echter bewaard. De huidige kathedraal dateert bijna geheel uit de 11e,12e en 13e eeuw en is uniek in Spanje omdat deze van alle kanten bezien kan worden. De hoofdingang van de kathedraal is op het Plaza del Orbradoiro en kan bereikt worden door de monumentale trap.

Boven het hoge altaar, in het oostelijke gelegen eind van het gebouw, is een beeld van Sint Jacobus. Het graf van de apostel bevindt zich in de crypte onder het hoofdaltaar. Om Santiago te eren betreden de pelgrims een trap achter het hoofdaltaar om zo het beeld tot dichtbij te kunnen naderen en de zoom van de mantel te kunnen kussen.

Kaarsen aangestoken voor iedereen van goede wil, niet alleen hier maar ook onderweg.

In de namiddag, hier Santiago, besloten het hierbij te laten en niet verder te fietsen tot Fistera ‘het einde van de wereld’, psychisch niet echt goed voor ons. Bovendien hebben we niets te verbranden, Anny haar kleedje zeker niet.

Credential en Compostelaat
Pelgrims moeten zich onderweg als zodanig kunnen legitimeren. De huidige Credencial del Peregrino is een officiële vouwkaart die je o.a. toegang verschaft tot refugio’s (herbergen) om te overnachten. De kaart kan in elke plaats worden afgestempeld en dient in Santiago de Compostela als uiteindelijk bewijs dat je daadwerkelijk de Camino, de weg, hebt afgelegd. Zowel wandelaars, als fietsers en paardrijders dienen over een Credencial te beschikken. Voor elke groep afzonderlijk geldt een minimum af te leggen afstand. Zo moeten wandelaars tenminste 100 kilometer hebben afgelegd en fietsers 200. In 'la Oficina de Agogida de Peregrinos' ontvangen we op vertoon van de gestempelde 'credential' ons Compostelaat.

Vertaling van de Compostella Oorkonde
Het randschrift van het zegel luidt :Zegel van het Kapittel van de Heilige Jacobus van Compostella
Het Kapittel van deze zegenrijke Apostolische en Metropolitane Kerk van Compostella, zegelbewaarder van het altaar van de Heilige Apostel Jacobus, verstrekt een authentieke oorkonde van het bezoek, aan alle Gelovigen en Pelgrims uit alle landen ter wereld ,die uit godsvrucht of krachtens een gelofte naar de kerk komen van onze Apostel, Patroon en titularis van Spanje, de Heilige Jacobus maakt bekend aan allen en ieder die dit leest : dat ...................................................(naam)
deze allerheiligste kerk uit eerbied godvruchtig heeft bezocht.Ter bevestiging hiervan geef ik hem/haar deze oorkonde, voorzien van het zegel van voornoemde kerk, Compostella, ............ (datum)
 

Een welverdiend drankje op het terras met view vanop de Parador mocht dan ook wel.

De avond en de camino dus afgesloten met de mis in de kathedraal met de fameuze 'Botafumeiro'. Wierookvat dat wordt vastgeknoopt aan een touw en katrol en meer dan dertig meter hoog in de transept van de kathedraal heen en weer gezwaaid boven de hoofden van de kerkgangers, de lucht vullend met de geur van wierook. De oorspronkelijke functie van de 'Botafumeiro' was om de stank die de pelgrims met zich mee brachten te verdrijven. Als men het wierookvat met duizelingwekkende vaart heen en weer ziet gaan kan men zich hier wel iets bij bedenken.

Ik mag dan wel op mijn retour zijn op fietsgebied, en dit niet alleen door de leeftijd, ik heb toch een bredere conditionele fietsbasis dan Anny, waar zij de kracht haalde om mijn ‘opgelegd’ tempo over berg en dal te volgen: AMAZING!
(een algemeen gemiddelde van meer dan 20km/h)

Toen Piet opperde de camino te doen, in zijn optiek was dat met lotgenoten en onder begeleiding, hadden we misschien zelf alles moeten laten vallen en vertrekken. Maar in die periode waren we ook nog volop bezig met het ontdekken van die moeilijke problematiek.

We hebben 4 weken 24 op 24 uur op elkaars lip geleefd en bijna letterlijk op elkaars schoot gezeten. Herinner je de leraar van Massachusetts, tandem: ‘it’s kill the relationships or make it stronger’.
Deze morgen nog aan het ontbijt 2 Californische vrouwen: tandem!? Never with my husband…

Blijven vechten tegen windmolens? (We zijn hier toch in het land van Cervantes.)
Onbegrijpelijk dat professionele hulpverleners, ondanks de weinig bemoedigde resultaten blijven vasthouden aan het principe van de vrije wil voor ontwenning. Wanneer komt die vrije wil? Als ze na jaren door iedereen in de steek gelaten zijn en hun leven en dat van velen rond hen hebben geruïneerd!?  
Het niet willen bespreekbaar van een verplichte opname is voor ons raadsel, of wil men gewoon draaideurpatiënten?
Ter info, Anny heeft er moeilijk mee dat ik dit vermeld.

Gemist op de tocht.
Een camino wijsheid: ‘wat je hebt thuis gelaten is mooi meegenomen’, in die optiek had ik de dichtbundel van Willie 'Miguel, of, Het groot verdriet' waaruit Willie zo prachtig heeft voorgedragen op de herdenking van Piet, gescand (papier weegt zo zwaar) om er regelmatig in te ‘bladeren’, echter nieuwe laptop meegenomen en vergeten over te zetten, zwaar gemis.

In februari toen we op de fietsbeurs in Mechelen bij iemand van het Genootschap lieten vallen dat we de camino per tandem gingen doen was zijn reactie: zou je geen blog bijhouden, want tochten per tandem zijn er niet zo veel. Dan het thuisfront dat graag op de hoogte wou blijven.
Maar dat deze blog zo zou evolueren verbaasd ons enorm. Kunnen jullie alleen maar danken voor alle support en medeleven.

Fijn dat ‘onze’ katten ook konden reageren, 2 zijn ‘erfenissen’ van onze Piet + een derde, volgens mij een verdwaalde witte pelgrim, die verleden jaar in februari, het winterde, het miek er zou koud, de rijm lag op daken,…  plots aan de deur zat - met zijn pootje omhoog en kopke scheef, dus maar onderdak geboden.
De lang verwachte nieuwe veranda van nonkel Luc was net op tijd klaar om als kattenpension dienst te doen. Vragen aan ons Geesje hoeveel sterren het verdient…

Ondertussen fiets ingeleverd, vliegticket geboekt en zondagavond terug thuis.

IEDEREEN, met de nadruk op iedereen die iets wil komen drinken is van harte welkom, maandag en/of dinsdag vanaf 14 uur tot….
Kom langs ‘achter’, Kanunnikstraat 18.

Dank!

Pelgrimeren
meer dan een fietstocht
dag in en uit in de natuur
kijken, denken, dromen
mooie mensen ontmoeten
je zelf tegenkomen
trotseren van elementen
niet altijd zonnig en zacht…

fietsgegevens

Dag 29 -  za 20 juli 2013  Santiago de Compostela

Vandaag dus fiets en bagage naar het afhaaladres en vliegticket geboekt. Via Barcelona naar huis, vertrek 15u00, Brussel 20u45.

Deze middag laatste maal heerlijke tapas gegeten dank zij de tip van Rita en Pierre, hebben ondertussen zelf ook een goed adresje gevonden voor een uitstekend glas wijn met ham en kaas Vinoteca O Beiro, vriendelijke dienster.

En dan geprobeerd en wonderwel gelukt, gaan dineren in de Parador, een luxueus staatshotel. Niet op onze kosten, de pint en de koffie waren gisteren al duur genoeg maar als pelgrims. Deze Parador staat bekend voor een gebruik dat decennialang pelgrims in het bezit van een compostulaat (een bewijs van het volbrengen van de camino) 10 gratis ontbijten, 10 gratis lunchen en 10 gratis diners voorziet. Een half uurtje aanschuiven was voldoende om bij de 10 gelukkigen van de avond te behoren.
Niet het gastronomisch menu, maar een degelijk kwalitatief goed pelgrimsmenu in de catacomben van het schitterend luxueus hotel. Een niet meer af te pakken ervaring en een afsluiter die nog nazindert.

Dag 30 -  zo 21 juli 2013  Santiago de Compostela

Voor toekomstige caminogangers die deze ook blog lezen, wij hebben er als voorbereiding ook tientallen gelezen om een idee te krijgen wat zo’n tocht eigenlijk inhoud, zal ik proberen de volgende dagen nog wat extra praktische informatie bij te zetten.
Ik merk dat dit toch wat ontbreekt, ook wij waren zoekende daaromtrent, maar begrijp nu ook volkomen dat dit op de meeste blogs ontbreekt, je bent met zoveel bezig, je hebt zoveel te verwerken dat je niet alles kan weergeven, laat staan neerpennen (en ik ben dan al geen schrijver, zie de vele fouten). Een blog bijhouden is arbeidsintensief, heb dat onderschat, en dat dagelijkse na een vermoeide etappe.

Misschien giet ik deze blog ook nog eens in een pdf-formaat, leest gemakkelijker.

Straks het laatste ontbijt bij de uitermate vriendelijke en behulpzame eigenaars van dit klein hostal, aan de rand van de oude stad, misschien nog een mooi souvenirtje gaan kopen en dan om 12uur naar het vliegveld.

En nog even ter herinnering, de ‘open-verhalen-dag’ op maandag- en dinsdagnamiddag, uiteraard zijn jullie daarna ook nog altijd welkom, maar nonkel Luc heeft goed weer voorspeld voor die dagen…

De goede daden, waarvan de herinnering ons het meest het hart verwarmt, zijn diegene, die wij met onzekerheid ondernomen hebben, haast met berouw. (H. Boucher)

deel I van het reisverhaal:

http://guidohuysman.reislogger.nl/per-tandem-compostela.58924